Το θειικό οξύ, είναι ένα πολύ ισχυρό οξύ και χρειάζεται μια ιδιαίτερη μεταχείριση μέσα στο εργαστήριο. Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή όχι μόνο κατά τη μεταφορά του επειδή έχει διαβρωτικές ιδιότητες αλλά και όταν πρόκειται να αραιωθεί με νερό.

Όταν διαλύεται στο νερό εκλύονται μεγάλα ποσά θερμότητας, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία του διαλύματος να ανεβαίνει. Αν προστεθεί νερό στο οξύ τότε η θερμοκρασία ανεβαίνει απότομα και η μικρή ποσότητα του νερού που προστίθεται αρχίζει να βράζει. Ο βρασμός αυτός θα οδηγήσει σε εκτίναξη σταγονιδίων του ισχυρού και διαβρωτικού οξέος και πιθανότατα σε πρόκληση εγκαυμάτων ή ζημιών.

Επομένως, οι αραιώσεις του θειικού οξέος πρέπει να γίνονται πάντα με διαδοχικές προσθήκες μικρών ποσοτήτων οξέος στο νερό, ποτέ αντίστροφα και με ταυτόχρονη έντονη ανάδευση. Η προσθήκη πρέπει να γίνεται αργά και με ενδιάμεσα διαλείμματα για να πέφτει η θερμοκρασία. Ιδανικά το δοχείο που θα γίνει η αραίωση μπορεί να τοποθετηθεί μέσα σε πάγο.